Każdy z rodziców pragnie dobrze wychować swoje dzieci. W rzeczywistości jednak wielu z nas jest tak bardzo zajętych codziennymi sprawami, że wychowywanie schodzi na drugi plan. Wychowanie dzieci nie jest procesem biernym i powinno zajmować ważne miejsce w hierarchii wartości rodziców. Czy jesteśmy tego świadomi czy nie, większość rzeczy, które robimy jako rodzice, wpływa na nasze dzieci. Być rodzicem znaczy starać się nauczyć dziecko, jak być niezależnym i odpowiedzialnym dorosłym człowiekiem.
Nie sztuką jest przecież posiadać dziecko, sztuką jest je wychować na szczęśliwego, mądrego i dobrego człowieka. Być dobrym rodzicem nie znaczy pozwalać na wszystko, obsypywać prezentami, ulegać kaprysom czy żądaniom – być dobrym rodzicem to być z dzieckiem, towarzyszyć w zabawie, uczyć zasad, przekazywać wartości i pokazywać świat.
Rodziców w wychowaniu dzieci wspierają wychowawcy, pedagodzy, nauczyciele. Służą pomocą i radą, niejednokrotnie oczekując tego samego od rodziców bo to oni znają swoje dzieci najlepiej. W trudzie wychowania warto kierować się zasadami, które pomogą nam osiągnąć założony cel, które ukażą nam wszystkich drogę postępowania.
Osobą, która niewątpliwie jest wielkim autorytetem w dziedzinie wychowania był Janusz Korczak. Ten teoretyk i praktyk wychowania, twórca oryginalnego systemu pracy z dziećmi, opartego na partnerstwie, samorządnych procedurach i instytucjach oraz pobudzaniu samowychowania mówił, że dobry wychowawca, to ten „ który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje…”
Jako badacz świata dzieci, pionier działań w dziedzinie diagnozowania wychowawczego oraz prekursor działań na rzecz praw dziecka-człowieka stworzył Dekalog Zasad Wychowywania.
Oto 10 ważnych rad od człowieka, który za dzieci oddał życie:
- Nie oczekuj, że Twoje dziecko będzie takim, jakim Ty chcesz żeby było. Pomóż mu stać się sobą, a nie Tobą.
- Nie żądaj od dziecka zapłaty za wszystko, co dla Niego zrobiłeś. Dałeś mu życie, jak On miałby Ci się odwdzięczyć? Ono da kiedyś nowe życie, a jego dziecko następne.
- Nie mścij się na dziecku za swoje krzywdy, żebyś na starość nie jadł suchego chleba. Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz.
- Nie patrz na Jego problemy z wysoka. Życie daje każdemu według jego sił i możesz być pewien, że dla Niego jest ono tak samo ciężkie jak dla ciebie, a może nawet i cięższe, gdyż nie ma jeszcze doświadczenia.
- Nie poniżaj!
- Nie zapominaj, że najważniejsze spotkania człowieka to spotkania z dziećmi. Zwracaj na nie więcej uwagi — nigdy nie wiemy, kogo spotykamy w dziecku.
- Nie zamęczaj się, jeśli nie możesz czegoś zrobić dla swojego dziecka. Po prostu zapamiętaj: dla dziecka zrobiono za mało, jeśli nie zrobiono wszystkiego, co było możliwe.
- Dziecko to nie tyran, który zawładnie całym twoim życiem. To nie tylko ciało i krew. To drogocenna czara, którą życie dało Ci do ochrony i rozpalenia w niej twórczego ognia. To uwłaszczona miłość matki i ojca, u których będzie rosnąć nie „nasze”, „własne” dziecko, ale dusza przekazana na przechowanie.
- Naucz się kochać cudze dziecko. Nigdy nie wyrządzaj mu tego, czego nie chcesz, by robiono Twojemu.
- Kochaj swoje dziecko takim, jakim jest — nieutalentowane, nieudane, dorosłe. Będąc z nim ciesz się! Chwile z dzieckiem to święto, które jeszcze u Ciebie trwa.
Kochani Rodzice, Wychowawcy, Nauczyciele bądźmy jak Korczak.
Tekst opracowała: p. Iwona Zając