Natura 2000 jest najmłodszą z form ochrony przyrody, wprowadzoną w 2004 r. w Polsce jako jeden z obowiązków związanych z przystąpieniem naszego kraju do Unii Europejskiej. Obszary Natura 2000 powstają we wszystkich państwach członkowskich tworząc Europejską Sieć Ekologiczną obszarów ochrony Natura 2000.
Głównym celem funkcjonowania Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 jest zachowanie określonych typów siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone w skali całej Europy. Drugim jej celem jest ochrona różnorodności biologicznej.
Na podstawie poniższych opisów i zdjęć podaj nazwę Obszaru Natura 2000 występującego na obszarze Polski.
1. Obszar ten stanowi duży kompleks leśny w widłach Wisły i Raby. Składa się on z dwóch części oddzielonych od siebie doliną rzeki Drwinki z dużym obszarem łąk. Większa, południowa część tego obszaru jest zdominowana przez lasy sosnowe. Sąsiadujący z Wisłą mniejszy północny fragment ostoi jest mozaiką lasów liściastych i nadrzecznych poprzecinany starorzeczami.
2. Niewielka ostoja obejmująca mozaikę siedlisk wodnych (rzeki, stawów), łąkowych oraz zadrzewień. Kluczowym siedliskiem są rozległe kompleksy stawów hodowlanych i przylegające do koryta rzeki żwirownie. Jedna z najważniejszych w kraju ostoi lęgowych: bączka, ślepowrona, rybitwy rzecznej, rybitwy białowąsej.
3. Ostoja znajduje się w północnej Polsce, na Żuławach Wiślanych. Jest to zbiornik wody słodkiej, z rozległymi trzcinowiskami i olsami. Występuje tu wiele wysp i pływających kęp roślin. Warunki te sprzyjają bytowaniu wielu gatunków ptaków związanych z wodno-lądowym środowiskiem. Obszar ten jest bardzo ważną ostoją ptasią o randze europejskiej. Występują tu: krakwy, gęgawy i rybitwy czarne. żurawie, płaskonosy.. Można tu także zaobserwować wiele chronionych i rzadkich gatunków roślin m.in. grążele żółte, grzybienie białe i grzybieńczyki wodne.
4. Obszar ten zajmuje dobrze zachowane, wykształcone na dużych powierzchniach siedliska, charakterystyczne dla terenów nadmorskich. Jest ważną ostoja ptasią o randze europejskiej, występuje tu m.in.: bocian czarny i biały, bąk, bielaczek, bielik, błotniak stawowy i łąkowy, orliki, derkacz, żuraw, rybitwy, puchacz, dzierzba gąsiorek. To także siedlisko ptaków migrujących: świstuna, gęsi, nurogęsi, mewy srebrzystej. Obszar chroni krajobraz różnorodnych form morfologicznych w tym unikatowych, ruchomych wydm (do 40 m. n.p.m.), wędrujących w tempie 3-10 m rocznie. Występują tu 2 największe słonawe jeziora przymorskie.
5. Jest to obszar wodny o średniej głębokości 0,6 m. Linia brzegowa jest mało urozmaicona, brzeg jest płaski o charakterze torfowiska niskiego. Jest to ostoja ptasia o randze europejskiej, znajduje się na liście obszarów Konwencji Ramsar oraz wchodzi w skład rezerwatu biosfery. Odnotowano w niej 19 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 18 innych gatunków migrujących nie wymienianych w dyrektywie. Ponadto 11 spośród stwierdzonych tu gatunków ptaków, wpisanych zostało do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Można tu spotkać m.in.: bąka, błotniaka zbożowego, rybołowa, zielonki, perkoza dwuczubego, rożeńca, łabędzie nieme i wąsatki. Jest to jedno z największych w kraju pierzowisk łabędzia niemego, które w niektórych latach gromadziło do 2 tys. ptaków.
6. Ta ostoja obejmuje murowany kościół parafialny wraz z najbliższym otoczeniem. Jest miejscem bardzo intensywnego żerowania nietoperzy. Obiekt posiada jedną wieżę, dach pokryty jest blachą. Ze wszystkich stron otoczony jest niewysokim kamiennym murkiem i kilkudziesięcioletnimi drzewami (lipy, jesiony, klony i dęby). Zgodnie z Kryteriami wyboru schronień nietoperzy do ochrony w ramach polskiej części sieci Natura 2000 – obiekt uzyskał punktów 10. W ostoi znajduje się kolonia rozrodcza nocka dużego. Obecnie jej liczebność podlega dużym zmianom zarówno w trakcie jednego sezonu, jak i między sezonami i waha się między 70 a 200 osobnikami.
7. Jest to obszar leżący na wysokości od 211 do 224 m n.p.m. Obejmuje system jaskiniowy, wykształcony w wapieniach górnojurajskich. System tworzy pięć odrębnych jaskiń, które pierwotnie stanowiły jeden obiekt. Obecnie obiekt traktowany jest jako jeden system jaskiniowy o długości 1000 m, która przed zniszczeniem przekraczała prawdopodobnie 2 km.. Korytarze jaskiń rozgałęziają się i przecinają pod kątem prostym, tworząc charakterystyczną siatkę pól, przypominającą szachownicę. Jest to jedno z największych zimowisk nietoperzy w Polsce. Dzięki różnorodności warunków termicznych i nieograniczonej liczbie dogodnych kryjówek, w jaskini hibernuje co roku ponad 1000 nietoperzy, reprezentujących 10 gatunków m.in. nocków, uznanych w Polsce za rzadkie i zagrożone.
Wpis opracowała: p. M. Fragsztajn
