Dnia 2 kwietnia obchodzimy Dzień Świadomości Autyzmu. Poznanie czym jest autyzm sprawia, że osoby zdrowe lepiej rozumieją zachowania osób autystycznych, są im bardziej przychylne i nie oceniają ich przez pryzmat niewłaściwego zachowania.
Wśród społeczeństwa panuje krzywdząca opinia, że osoby z autyzmem są „źle wychowane”, a to trochę tak, jakby winić chorego na grypę, za to, że ma katar. Osoby z autyzmem potrzebują więc naszego zrozumienia i zwyczajnej ludzkiej życzliwości.
Czym jest autyzm?
Autyzm to całościowe zaburzenie rozwoju o podłożu neurologicznym. Dzieci z autyzmem rozwijają się inaczej w wielu sferach. Autyzmu nie da się wyleczyć.
Wśród specjalistów pracujących z dziećmi autystycznymi istnieje powiedzenie „Jeżeli poznałeś jedno dziecko z autyzmem, to… poznałeś jedno dziecko z autyzmem”. Niektóre dzieci z autyzmem nie będą mówiły w ogóle, a inne będą zachwycały kwiecistą mową. Niektóre dzieci z autyzmem będą uwielbiały głośną muzykę, a dla innych będzie ona nie do zniesienia. Dzieci z autyzmem są różne. Spróbujmy jednak zebrać ogólne cechy, które mogą być wspólne dla wielu osób z autyzmem.
Dzieci z autyzmem:
– nie mówią lub dużo później wypowiadają pierwsze słowa,
– nie nawiązują kontaktu wzrokowego lub robią to bardzo sporadycznie,
– nie dostrzegają lub nie rozumieją zmian tonu głosu, uśmiechu, grymasu na twarzy innej osoby,
– nie reagują na imię, unikają kontaktu,
– mają trudność ze wspólną zabawą z rówieśnikami,
– lubią uporządkowaną rzeczywistość, działanie zgodne z schematem,
– dobrze czują się w otoczeniu, które znają,
– najczęściej bawią się układając przedmioty, kręcąc nimi w kółko, uważnie się im przyglądając,
– mogą reagować niepokojem lub złością na zmiany,
– mogą mieć podwyższony lub obniżony próg wrażliwości na bodźce np. dźwięki czy ból,
– mają trudności w panowaniu nad emocjami,
– mogą przejawiać ponadprzeciętne zdolności np. w zakresie zapamiętywania, liczenia, rozpoznawania i powtarzania melodii lub dźwięków.
Dzieci z autyzmem lubią stałość. Drobne naruszenie schematu, do którego przywykły, m.in. podczas zabawy, codziennych czynności, jedzenia, ubierania się, kąpieli, przemieszczania się do szkoły, może wytrącać je z równowagi, powodować niepokój, a nawet napady złości.
Nie oceniaj, staraj się zrozumieć!
Tekst opracowała: p. K. Mrówka
